ODPOWIEDŹ ORGANIZACJI BRANŻOWYCH NA WYSTĄPIENIE LASÓW PAŃSTWOWYCH

Nazywanie działań branży drzewnej „kampanią reklamową” to kolejny przejaw braku wiedzy Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych dotyczący obecnej sytuacji rynkowej, oraz brak dbałości o swoich stałych klientów, których pieniądze stanowią główne źródło utrzymania.

Można to tylko tłumaczyć monopolistyczną pozycją instytucji gospodarującej polskimi lasami.

Branża nie ukrywa swoich przeszłych wyników finansowych – dotychczasowe dobre wyniki finansowe branży nie były dziełem przypadku a zostały wypracowane dzięki wdrażaniu skutecznych strategii biznesowych, efektywnemu zarządzaniu kosztami i umiejętnemu wykorzystaniu przewag konkurencyjnych. Sukces finansowy branży drzewnej w Polsce nie byłby możliwy bez codziennego zaangażowania i wytężonej pracy setek tysięcy naszych pracowników. Nasze osiągnięcia były i są powodem do dumy. Branża nigdy nie ukrywała, że swój sukces w części opiera również na dotychczas (do 2021 r.) racjonalnych kosztach drewna w prawie 100% objętego systemem certyfikacji FSC.

Dziwi, że zyski branży drzewnej w niewybredny sposób wypomina branży drzewnej faktyczny państwowy monopolista, który bez zaciskania pasa wygenerował wyniki finansowe w ostatnich 2 latach na poziomie nieosiągalnym dla największych nawet firm w branży. Szacujemy, że wynik za rok 2022 nie będzie niższy.

Należy przypomnieć, że każdy m3 drewna przerobiony przez przemysł drzewny generuje co najmniej 7 razy wyższą wartość dodaną i miejsca pracy niż prosta sprzedaż drewna okrągłego. Zatem w interesie polskiej gospodarki jest promocja i maksymalizacja marż i miejsc pracy w przemyśle drzewnym nie zaś maksymalizacja wpływów ze sprzedaży drewna okrągłego w LP.

Mówienie, że za patologię (ciekawe, że tak właśnie określają tę sytuację same LP – przemysł mówi o trudnościach i niestabilności) na rynku drzewnym odpowiadają zyski przedsiębiorców jest nadużyciem i manipulacją. Brak w tych wywodach również jakiejkolwiek logiki – przedsiębiorcy zorientowani na generowanie „krociowych zysków” nie windują cen do poziomów, przy których ich produkcja przestaje być opłacalna!! Manipulacją jest również zarzucanie zakładom przetwórczym spekulowania na handlu podobno tańszym drewnem – wręcz przeciwnie, wielu przedsiębiorców boryka się z brakiem dostaw czy niskimi stanami zapasów surowca (dotkliwe zwłaszcza w I połowie roku) i w obliczu niewystarczających zakupów w LP jest zmuszona importować znaczące wolumeny drewna. Trzeba przypomnieć, że geneza spekulacyjnego handlu drewnem bierze się z decyzji DGLP o włączeniu do historii zakupów drewna z wiatrołomów w roku 2018, nabywanego w dużej mierze przez pośredników w handlu drewnem, którzy w ten sposób uzyskali znaczący dostęp do PL-D. Już wówczas przemysł drzewny protestował i zwracał uwagę na irracjonalność takiej decyzji.

Należy również zaznaczyć, że DGLP nie zrobiła nic, ani nie jest realnie zainteresowana wprowadzeniem mechanizmów kontrolnych, które w faktyczny i efektywny sposób przeciwdziałały by takim patologicznym, spekulacyjnym zakupom drewna na PL-D i jego dalszej odsprzedaży. DGLP bez zdania racji odrzuciła postulat branży drzewnej o zwiększeniu wagi kryteriów przerobu drewna do 40%. Wprowadzona zmiana polegająca na obniżeniu wagi kryterium ceny z 85% na 80% to co najwyżej kosmetyka, bez realnego wpływu na zmianę zachowań kupujących celem odsprzedaży. Kryteria poza cenowe na tak niskim (20%) poziomie w żaden sposób nie będą promowały głębokiego przerobu drewna ani „w jeszcze w większym stopniu zabezpieczały interes naszych przedsiębiorców”. Takie słowa to zwykła kpina – w 2022 r. kryteria poza cenowe na poziomie 15% w żaden sposób nie zabezpieczyły interesu przedsiębiorców, których koszty zakupu surowca praktycznie się podwoiły!!

„Patologię” (jeśli same LP chcą tak określać tę sytuację) na rynku drewna wykreował swoją jednostronną decyzją z września 2021 r. p.o. dyrektora generalnego Józef Kubica zmniejszając podział puli PLD/e-system na lata 2022-2023 z 80/20 na 70/30. Zmniejszenie możliwości zakupu historii zmusiło firmy do walki o surowiec na aukcjach otwartych e-system przy wysokiej koniunkturze, a w II turze aukcji również zaburzeniach podaży wywołanych sankcjami na drewno importowane do Europy z Białorusi i Rosji. Patologię tę . p.o. dyrektora generalnego Józef Kubica zdecydował się dodatkowo pogłębić wydając 6 września 2022 kolejną decyzję nr 107, którą LP ustalają ceny minimalne na poziomie o ~ 30 – 40% wyższym niż dotychczas. Jako podstawę do wyliczenia tych cen wzięto pod uwagę średnie ceny uzyskane w 2021 i 2022 roku. Okresie niespotykanej do tej pory hossy będącej efektem odbicia po okresie pandemii.

Aukcje w PL-D, które rozpoczęły się 10 października wystartowały właśnie z takimi cenami otwarcia. DGLP zatem dopuszcza się kolejnej manipulacji deklarując, że cena minimalna (zresztą nie ma 1 ceny średniej) jest niższa i tym samym „daje kupującym możliwość znaczących obniżek cen”. Ta sama, podwyższona cena wyjściowa będzie obowiązywała na aukcjach otwartych e-drewno systemowe. Trudno oczekiwać, że ceny na wolnorynkowych aukcjach będą niższe niż do tej pory. Pomimo wszystko brakuje drewna nie tylko w Polsce, dodatkowo kryzys energetyczny i subwencjonowanie spalanie biomasy spowodują to, że drewno na aukcjach zostanie wykupione. Nie trafi ono jednak do przemysłu a będzie spalone lub wyjedzie zagranicę. Organy Państwa nie sprawują należytej kontroli nad rodzajami spalanego drewna i do elektrociepłowni trafia również rozdrobnione drewno pełnowartościowe. Dotacje w postaci zielonych certyfikatów, certyfikatów CO2 powodują, to że sektor energetyczny jest w stanie zapłacić prawie każdą cenę za biomasę =drewno.

DGLP sama przyznaje, że „wysokie oferty pojawiły się m.in. z uwagi na znakomitą koniunkturę panującą w przemyśle drzewnym w roku 2021 i początkach roku 2022”. Mimo świadomości, że mamy do czynienia z efektem przegrzanego rynku, DGLP zupełnie zlekceważyła apele i postulaty przemysłu, MRiT, Rzecznika MŚP, RDS o zracjonalizowanie sytuacji na rynku drzewnym i skorygowanie zasad i regulaminu sprzedaży drewna na 2023 w sposób, który by służył wsparciu przedsiębiorstw przerabiających drewno i zatrudniających setki tysięcy pracowników w Polsce, którzy dzisiaj już muszą się mierzyć nie tylko z kryzysem energetycznym, ale także ze spowolnieniem gospodarczym i znaczącym spadkiem popytu i zamówień. W sytuacji recesji racjonalizacja kosztów podstawowego surowca ma tym większe znaczenie dla utrzymania ciągłości produkcji, zatrudnienia i konkurencyjności. Zamiast wsparcia dla swoich długoletnich, lojalnych klientów – przetwórców, DGLP postanowiła oportunistycznie wykorzystać sytuację nadmiarowego wzrostu cen wynikających z tymczasowej koniunktury i sankcji, wprowadziła mechanizm, który permanentnie podniesie ceny drewna w Polsce i poważnie zachwieje konkurencyjnością polskiego przemysłu drzewnego w krótkim i długim terminie.

W sytuacji zignorowania postulatów przemysłu całkowicie niezrozumiała dla branży jest troska DGLP i uwzględnienie w swoich decyzjach „interesu firm, które zaczynają swoją działalność, a nawet jeszcze nie powstały” kosztem firm od lat generujących wartość dodaną dla polskiej gospodarki i tysiące miejsc pracy. Jednocześnie w rozmowach przedstawiciele DGLP mówią o nasyceniu rynku, ograniczonej podaży drewna (również przyszłej z uwagi na regulacje europejskie) i brak miejsca na nowe podmioty – o czyj interes w takim razie dba DGLP?

Wyższe ceny drewna to wyższa inflacja. Na skutek tego, że DGLP winduje ceny drewna i nie chce uwzględnić w swoich decyzjach interesu całej gospodarki, polski konsument zapłaci więcej za książki, zeszyty, lekarstwa, żywność pakowaną, meble, podłogi, okna, drzwi, palety, materiały budowlane.

Do pobrania:

odp organizacji na LP